Okiem oldskulowym: Wolność czy podatki

W parku Książąt Pomorskich gołębie na widok ludzi opuszczają trawniki w cieniu. Liczą, że człowiek sypnie im okruchami pieczywa i się pożywią w tym upale. Wolne ptaki. Fiskus się ich nie ima. Amerykanie twierdzą, że na świecie pewną są tylko śmierć i podatki.

Pamiętam piosenkę The Beatles sprzed ponad pół wieku, w której niezapomniany George Harrison kpił: „Let me tell you, how it will be, there’s one for you, nineteen for me, because I’m the taxman”. Te złowrogie dla Brytyjczyka 19:1 dla fiskusa powodowało, że muzycy emigrowali z przyczyn podatkowych, aby wspomnieć choćby The Rolling Stones. Rządzący teraz Polską w swej kampanii wyborczej obiecywali podwyższyć kwotę wolną od podatku. Realizacji dotąd się nie doczekaliśmy. Obecnie obowiązujące zasady gwarantują pensję głodową, bo wynosi ona jedynie 6,6 tys. zł rocznie, czyli 550 zł miesięcznie. Kto za to samotnie przeżyje? Nawet na prowincji się nie da.

Trzymają się za kieszeń nawet budowniczowie kapitalizmu, którzy pracownikom płacą marne pensje, co demoralizuje. Nie dziwi, że naszych groszorobów zastępują np. Ukraińcy, którzy hrywny przeliczają na złotówki. Zupełnie nie dziwią statystyki dochodowe, które usłyszałem w programie radiowym. Podano, że 570 tysięcy młodych obywateli RP, bo w wieku 18 – 34 lata, ma niespłacone zaciągnięte kredyty, zasądzone alimenty i inne zobowiązania finansowe. Sfery ubóstwa nie ubywa, choć w TVP, niczym za Polski Ludowej epoki Gierka, propaganda mianuje nas rosnącą potęgą gospodarczą świata. Nędza również nad Dzierżęcinką. Gdy w okolicy pizzerii blisko ratusza wyrzucałem worek nieczystości na śmietniku, gdzie jedzie nieziemsko smrodem jak w żadnej innej osłonie, to trafił się wygłodniały menel i zagadał: „Czy w worku nie ma pan nic do jedzenia?”. Pewnie to był kolejny uczestnik darmowych zupek w jadłodajniach za cenę wolności z przypadku.

Wiesław Miller

Kurier Szczeciński