Książkowo: Chodźmy pohyggować

Felieton/ 5,79 – tyle kilogramów stearyny zużywa rocznie przeciętny Duńczyk. Wniosek jest prosty – ten naród uwielbia świece! Dlaczego? Bo oświetlają pomieszczenie ciepłym blaskiem i nadają mu odpowiedni, przytulny nastrój.

Dla Duńczyków atmosfera jest niezwykle ważna. Pewnie trochę też dlatego naród ten tak często wygrywa w kategorii „najszczęśliwszy naród na świecie”. To swoje szczęście Duńczycy określają mianem hygge. Jest to słowo, którego nie da się wprost przełożyć na język polski tak, jak portugalskiego saudade.

W uproszczeniu hygge to radość z drobiazgów, umiejętność docenienia chwili. „Hygge. Duńska sztuka szczęścia” autorstwa Marie Tourell Søderberg to z kolei opowieść o tym, co daje właśnie temu narodowi radość. Czynników, które sprawiają, że w danej chwili pojawia się hygge, jest wiele – odpowiedni wystrój pomieszczenia, oświetlenie, zapach, który przywraca miłe wspomnienia, piękna pogoda, smaki dzieciństwa, czy bliskość drugiej osoby. Wymieniać można by bez końca. Marie podkreśla jednak, że obecności hygge nie można zaplanować. Pojawia się nagle, spontanicznie. Trzeba tylko umieć ją dostrzec w błahostkach, które dla innych mogą nie mieć znaczenia. Duńczycy je jednak zauważają i odmieniają hygge przez wszystkie przypadki.
W czasie lektury zastanowiło mnie, w czym my, Polacy, różnimy się od Duńczyków. Pogodę mamy lepszą, bo jest więcej słońca, a i tak narzekamy, bo raz pada, a raz za gorąco. Przecież każdą z tych chwil można się cieszyć. Wystarczy ubrać kalosze i zacząć skakać po kałużach. „Nie chodzi o to, że inne kultury nie znają idei hygge. Po prostu przypisanie odrębnego słowa temu zjawisku sprawia, że ma się jego większą świadomość” – pisze autorka. Każdy z nas pewnie nie raz poczuł tę błogość. Dla mnie hygge to zachody słońca nad morzem, własnoręczne przygotowywanie prezentów, pomidorówka taty, czy obserwowanie chmur na niebie. Radość dają wspomnienia. Wiele nie trzeba. Wystarczy to dostrzec. A zanim się tego nauczymy, zacznijmy może od świeczek.

Dominika Grzyb