Teka inspektora: Psie lęki a relacje sąsiedzkie

Zdarza się, że ludzie oddają zwierzaka do schroniska wbrew własnemu sumieniu. Oddają, ponieważ są zaszczuci przez sąsiadów. Wielokrotnie spotkałam się z takimi sytuacjami. Ostatnio do schroniska trafił 12-letni terier. Właściciele nie mogli sobie poradzić właśnie z atakami sąsiadów, którzy dzwonili nawet na policję, bo przeszkadzało im szczekanie psa. Gdy właściciele szli do pracy, w taki sposób biedny staruszek reagował na samotność.
W Polsce nie ma na szczęście prawa, które zabrania psu szczekania, chyba że dzieje się to w godzinach ciszy nocnej. Wiadomo, że hałasy mogą być jednak uciążliwe dla osób przebywających w domu także za dnia. Dlatego warto poszukać przyczyny, aby pomóc psu i nie psuć stosunków sąsiedzkich. Psy adoptowane, czy te, które przeżyły jakąś traumę, często wyją pozostawione same w domu. Nazywa się to lękiem separacyjnym i jest spowodowane brakiem umiejętności radzenia sobie z izolacją społeczną. W takim przypadku trzeba poszukać pomocy u lekarza weterynarii lub behawiorysty. Warto wytłumaczyć sąsiadom, że pies jest po przejściach i potrzebuje czasu oraz terapii, aby się uspokoić i wyciszyć. Nie wolno od razu przekreślać zwierzaka i się go pozbywać.

W przypadku wspomnianego teriera przywiązanie okazało się silniejsze od strachu przed atakami sąsiadów. Właścicielka po tygodniu od oddania psiaka do schroniska odebrała go. Są sytuacje, w których sąsiedzi poprzez zwierzęta załatwiają swoje porachunki. Niedawno otrzymaliśmy mail, w którym życzliwa sąsiadka sugerowała odebranie psa, ponieważ rzekomo siedzi po kilka godzin sam w domu, a jak jest wyprowadzany, to w miejsce nieprzeznaczone dla psów.

Każdy dom, nawet ten, w którym pies przesiaduje przez kilka godzin w samotności, jest lepszy od schroniska. Nie skazujmy zbyt pochopnie zwierząt na oddanie. Pracujmy z nimi, szukajmy pomocy u specjalistów, a z sąsiadami rozmawiajmy.
Bogumiła Tiece
Inspektor TOZ Koszalin